Podsumowanie działalności w Parlamencie Europejskim od września 2011 do lipca 2012
Podsumowując działalność parlamentarną zawsze posługuję się konkretnymi liczbami oddającymi jej wartość. Nie uważam, aby statystyki były najlepszym narzędziem oceniania aktywności politycznej, ale dają pewien obraz naszej pracy w PE. Oto zatem podsumowanie, którego dokonuję co roku po to, by wyborcy mogli ocenić moją działalność. Jutro zaprezentowane zostanie podsumowanie mojej działalności w kraju przez ostatni rok. Zachęcam do wnikliwej analizy i sprawiedliwej oceny. Wpis dzisiejszy i jutrzejszy dedykuję tym wszystkim, który znają mnie tylko z mojej aktywności blogowej i twittowej, oraz załamują ręce nad tym, że nie zajmuję się pracą w PE. Oczekuję ożywionej dyskusji i wnikliwych komentarzy. Jestem pewien, że tak się stanie, bowiem zawsze blogowicze i komentatorzy mają tyle do powiedzenia na temat najmniejszego mojego twitta czy wpisu o obiedzie, że na pewno rozgorzeje pod tym blogiem ożywiona i merytoryczna dyskusja nad jego treścią. Tak przecież traktują samych siebie - jako ważny głos w debacie publicznej. Tak przecież również sądzą o sobie dziennikarze - jako o sprawiedliwych sędziów i obiektywnych komentatorów rzeczywistości publicznej.
Od września 2011 roku czterdzieści siedem razy zabrałem głos podczas posiedzeń sesji plenarnych, byłem współsygnatariuszem dwudziestu czterech rezolucji, autorem dwóch opinii, a także wystosowałem czterdzieści dziewięć interpelacji poselskich. Powyższe narzędzia wykorzystałem przede wszystkim aby zwrócić uwagę na problem łamania praw człowieka w różnych częściach świata, w tym praw politycznych, prawa do wolności słowa, prawa do zgromadzeń, prawa do niezawisłego sądu oraz prawa do nietykalności cielesnej.
Szczególną uwagę w mojej pracy poświęcam sprawom Europy Wschodniej, zwłaszcza Rosji i Białorusi, z racji mojej przynależności do Delegacji do Współpracy Parlamentarnej UE - Rosja i UE - Białoruś oraz Delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego EURONEST.
Największa część mojej aktywności skupia się na obronie praw człowieka na obszarze postsowieckim. W tym kontekście we wrześniu nominowałem Dzmitrija Bandarenkę, białoruskiego opozycjonistę, do Nagrody im. Sacharowa na rzecz Wolności Myśli. Nagroda tajest przyznawana osobom o wyjątkowych dokonaniach w walce z nietolerancją, fanatyzmem i prześladowaniem. Mimo, iż Bandarenka był drugi (zwyciężyli przedstawiciele tzw. "arabskiej wiosny"), wierzę, że działania takie jak to, zwróciły szczególną uwagę opinii międzynarodowej na sprawy białoruskich więźniów politycznych, a w konsekwencji doprowadziły do uwolnienia Bandarenki.
7 grudnia zorganizowałem Human Rights Focus - pokaz filmów o prawach człowieka oraz wystawę zdjęć Aleksieja Dubinina, której bohaterami byli działacze białoruskiej opozycji demokratycznej. Wystawę tworzyły zdjęcia listów pisanych przez białoruskich więźniów politycznych do swoich ordzin.
W sprawie łamania praw człowieka na Białorusi, w Rosji, w Kazachstanie i innych częściach świata interweniowałem u Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, Przewodniczącego Komisji Europejskiej i Wysokiej Przedstawiciel do spraw Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Do tej pory byłem głównym posłem negocjującym z ramienia ECR projekty rezolucji dotyczących Białorusi.
Moje wysiłki w kwestiach białoruskich zostały docenione 16 grudnia, kiedy odebrałem nagrodę przyznaną przez białoruskie ośrodki z Polski, Ukrainy, Francji, Wielkiej Brytanii, Łotwy i Litwy. Nagroda „In The Name of Solidarity Awards” została przyznana po raz pierwszy dziesięciu członkom społeczności międzynarodowej, którzy wspomagają Białorusinów w walce o wolność i demokrację w swoim kraju. Inni nagrodzeni "In the name of Solidarity Award": Marieluise Beck - Członek Bundestagu, Dr. Pavol Demeš - Transatlantycka Wspólnota Niemieckiej Fundacji Marshalla, David Kramer Prezes Domu Wolności (USA), aktor Jude Law, Dmitry Muratov Wydawca “Nowej Gazety” (Rosja), Christopher H. Smith Członek Kongresu - założyciel Białoruskiej Demokracji oraz Deklaracji Praw Człowieka przyjętej przez Senat (USA), aktor Kevin Spacey, Sir Tom Stoppard Dramaturg i reżyser (Wielka Brytania), Emanuelis Zingeris Wiceprezes Parlamentarnej Komisji Rady Europy, przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych w Litewskim Parlamencie (Litwa).
8 listopada Garri Kasparov, rosyjski opozycjonista i arcymistrz szachowy, przyjechał do Parlamentu Europejskiego na moje zaproszenie oraz grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. Garri Kasparov wziął udział w szeregu spotkań z eurodeputowanymi oraz z szeroką publicznością zgromadzoną na spotkaniu otwartym, gdzie wymieniano poglądy na temat sytuacji politycznej w Rosji i nadchodzących wyborów prezydenckich. Kontynuacją tego spotkania było zorganizowane 6 grudnia wraz z poseł Kristiiną Ojuland wysłuchanie publiczne w Parlamencie Europejskim na temat wyborów parlamentarnych w Rosji. Spotkanie z przedstawicielami rosyjskiej opozycji, wśród których były tak znane osoby jak Garri Kasparow, Denis Bilunov, Evgenia Chirikova, Oleg Kozlovsky czy Nikolai Nikolaev cieszyło się ogromnym zainteresowaniem.
6 czerwca przedstawiłem sytuację w dziedzinie wolności mediów w Federacji Rosyjskiej i na terenie Partnerstwa Wschodniego na międzynarodowym seminarium poświęconym tej tematyce.
Począwszy od połowy kadencji jestem koordynatorem z ramienia ECR w Komisji Kultury i Edukacji. W ciągu minionego roku napisałem dwie opinie. Pierwszą w sprawie przeglądu Europejskiej Polityki Sąsiedztwa, drugą dotyczącą standardów dla wolności mediów w Unii Europejskiej.
W połowie kadencji zostałem zastępcą członka w Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych. Od września ubiegłego roku, jako poseł cień pracowałem nad czternastoma aktami legislacyjnymi w moich obu komisjach.
Ciekawym wydarzeniem zorganizowanym przeze mnie w Parlamencie Europejskim była konferencja o barierach w handlu z Azją, którą odbywa się przy współpracy Instytutu Globalizacji w marcu.
